Ordynacja skarbowa dla deputatów pogłównego Żydów wielkopolskich

Podskarbi wielki koronny Jan Przebendowski, w związku z uchwaloną przez sejm lubelski w 1703 r. konstytucją pt. Pogłówne żydowskie, wydaje ordynację dla deputatów z asygnacjami do Żydów wielkopolskich. Przykazaje im, aby nie domagali się od kahałów głównych (tj. kaliskiego, krotoszyńskiego i leszczyńskiego) uiszczania płatności podatku w zamian za gminy partykularne, lecz aby udawali się z asygnacjami bezpośrednio do tych gmin. Wcześniej jednak deputaci powinni przedłożyć asygnacje do wglądu starszym ziemskim. Pisarze ziemscy zobligowani zostali wskazywać deputatom drogę do konkretnych gmin celem realizacji wystawionych asygnacji. Rabinowi poznańskiemu zabrania angażowania się w procedurę układania przez starszych ziemskich dyspartymentu. Żydzi partykularni winni pokrywać koszty wyżywienia każdego deputata wraz z koniem (łącznie 8 zł). Dodatkowo celem zrekompensowania pozostałych kosztów podróży służbowej co tydzień uiszczać mieli dla każdego deputata po 30 zł. Deputaci jako żołnierze podlegać mieli jurysdykcji hetmańskiej. Zakazuje dziedzicom udzielania protekcji Żydom unikającym płacenia pogłównego.
Archiwum: Archiwum Państwowe w Poznaniu (APP)
Zespół: Księgi grodzkie kaliskie
Sygnatura: APP, Kaliskie Gr. 313, s. 32rv
Język: polski
Data wytworzenia: 26.01.1704
Miejsce powstania: Kraków
Nazwy geograficzne: Kalisz, Kraków, Krotoszyn, Leszno, Poznań
Uwagi:

Tyt.: Deklaracyja skarbowa i ordynacyja względem ichmościów panów asygnatariuszów powiatów i Żydów wielkopolskich. Do oblaty w księgach
grodzkich kaliskich podał 29 I 1704 Józef Szmaja syndyk kaliski.

Druk: Żydowski samorząd ziemski w Koronie (XVII -XVIII wiek). Źródła, wstęp i oprac. A. Kaźmierczyk, P. Zarubin, Księgarnia Akademicka, Kraków 2019, s. 174-176.